Het residentiële domein van Betho is symmetrisch aangelegd en bestaat uit het kasteel, een vierkants-hoeve en een park met vijver, het werd gebouwd op het einde van de 17de eeuw. De huidige vijver is een overblijfsel van de slotgracht die eens heel het gebouw omgaf.
Het kasteel vormt een gesloten constructie omgord met vier hoektorens in Maaslandse stijl. Aan de voorzijde was vroeger een stenen brug die toegang gaf tot het kasteel. De zuidoostelijke hoektoren, opgetrokken in mergelsteen, is beduidend ouder dan de rest. Hij werd wellicht opgericht in 1478 en vormt het enige restant van het oudere vroeg middeleeuws kasteel.
Aan de bouw van het kasteel werd begonnen door Pierre de Simonis en zijn echtgenote Marie de Liverlo. Het werd begin 18de eeuw voltooid door hun kleinzoon Franscois de Hinnisdael. De aanpalende hoeve, gebouwd naar typisch Haspengouwse opvatting, dateert uit dezelfde periode en genoot eertijds grote bekendheid vanwege haar stoeterij.
De eerste ons bekende bewoner van dat vroegere kasteel was Arnold van Betu, in de volksmond Betho, die in 1272 overleed. Later ging het goed naar verschillende adellijke families zoals, Huwenial, Oyembrugge, Krafft, de Simonis, van Hinnisdael, van der Gracht en de Copis.
Het aansluitend park bevat tal van merkwaardige bomen en is een toevluchtsoord van een uitgebreide fauna. Samen met de achterliggende Beukenberg vormt de omgeving een wandelgebied bij uitstek.